Herdenkingsplechtigheid voor de slachtoffers van de Holocaust

Je vous remercie madame la présidente.

Le gouvernement se rallie bien entendu à vos propos.

Les histoires personnelles que vous venez de relater sont d’une grande importance.

Elles nous permettent de mettre un visage sur les pages les plus sombres de notre Histoire.

Un visage humain qui en appelle à la bonté de chacun d'entre nous et qui, espérons-le, nous assure que plus jamais l'humanité ne commettra de telles atrocités.

L’objectif de la commémoration annuelle de la Shoah doit être de tenter de comprendre l'inhumain et donc l'incompréhensible.

Comment expliquer qu'il y a exactement 80 ans - l'après-midi du 20 janvier 1942 pour être précis - 15 hauts responsables se sont réunis dans une villa aux portes de Berlin,

et qu’en moins d'une heure et demie, ils ont décidé que 11 millions de Juifs devaient être exterminés en Europe, dont 43 000 en Belgique.

Comment est-il possible qu'après avoir pris cette décision moralement ignoble, ils soient allés déjeuner comme si de rien n'était ?

Une partie de la réponse à cette question est que la frontière morale a été repoussée de plus en plus loin.

La conférence de Wannsee de 1942 n'était en rien un point de départ,

c'était en revanche le dramatique point d’orgue d’une série de décisions dénuées de toute morale.

Zeven jaar eerder, in 1935, werden immers de Rassenwetten van Nürnberg al afgekondigd.

Deze verordeningen legden voor het eerst het onderscheid tussen Joden en niet-Joden  wettelijk vast.

Aan de Joodse burgers werden zo fundamentele rechten ontzegd.

Ze werden geïntimideerd en gediscrimineerd in de hoop dat ze uit frustratie vanzelf uit Duitsland en uit Europa zouden vertrekken.

Toen deze vrijwillige emigratie niet plaatsvond, vatte de nazi’s het plan op om hen van Europa naar Afrika, naar Madagaskar te deporteren;

En toen ook dat plan niet lukte, kwam de finale ‘Endlösung’ er; een eufemisme voor een project van onnoembare wreedheid en menselijk leed op industriële schaal.

De vernietiging van het  Europese jodendom kwam er als de zoveelste stap in een diep immoreel beleid dat al veel vroeger aangevat werd.

De kiem van alle leed werd gelegd op het moment dat men een onderscheid is gaan maken tussen Joden en niet-Joden,

Het onderscheid tussen zogenaamde Übermenschen en Üntermenschen.

De bron van alle kwaad is begonnen met foute denkbeelden en foute woorden, met het trekken van onzichtbare maar zeer reële grenzen binnen een samenleving van gelijkwaardige burgers.

Dat is de les van de Shoah, beste collega’s,

En daarom is deze herdenking zo belangrijk:

Opdat we nooit nog zouden vergeten hoe gevaarlijk het is om grenzen te trekken die lopen door de harten en door de hoofden van mensen.